Vochtig Tot Nat

Zoveel leuke, geile verhalen, (voorr elk wat wils). Dat moet zeker blijven. Kijk op https://donate.nifty.org/donate.html om te zien hoe je daaraan mee kunt werken.

VOCHTIG TOT NAT 31

RUDIE

"John!"

"Rudie, je bent het echt. Man ik heb je al die jaren niet gezien."

"Sinds een week woon ik, met mijn moeder, weer in Delfzijl. Ik heb al een paar keer een hele poos bij je huis gestaan, in de hoop dat ik je zou zien. Maar tevergeefs."

"Waarom heb je dan niet gebeld?"

"Durfde ik niet zo goed. Ik was bang dat je kwaad zou zijn."

"Waarom zou ik kwaad op je zijn?"

"Nou, omdat ik zes jaar geleden ineens was verdwenen."

"Ja, we vroegen ons allemaal wel af wat er aan de hand was. We dachten dat je boos was omdat je in Tjabes bed nat was geworden."

"Juist niet. Ik was alleen maar erg verdrietig omdat we die dag gingen verhuizen naar Amsterdam. Dat durfde ik jullie niet zo goed te vertellen. Ik vond het zo erg. Weet je, ik wist toen al lang dat ik op jongens viel. Eigenlijk was ik zo'n beetje verliefd op bijna iedereen van ons clubje, alleen durfde ik dat niet te zeggen. En toen die nacht, bij Tjabe, iedereen in bed had geplast wist ik zeker dat ik dat ook lekker vond. En juist toen moest ik vertellen dat ik wegging en dat we elkaar waarschijnlijk nooit meer zouden zien. Dat kon ik toen echt niet meer en toen ben ik huilend weggerend."

"En wij dachten juist allemaal dat je boos op ons was. Maar we begrepen echt niet dat we je helemaal niet meer zagen. Het werd pas duidelijk toen ze op school vertelden dat je was verhuisd naar een andere stad. Waarnaartoe wisten we niet eens. Wat geweldig dat je weer terug bent."

"John, ik moet je iets vertellen. Ik zei net dat ik eigenlijk verliefd was op bijna iedereen van ons clubje. Ik ben echt homo."

"Nou, welkom in de club. Ik begin langzamerhand te geloven dat bijna iedereen van ons clubje zo'n beetje homo is. Je valt dus echt niet uit de toon."

"Maar je moet wel weten dat ik het meest verliefd was op jou en dat is nog steeds zo. Ik vind een heleboel jongens leuk maar op jou ben ik nog steeds echt verliefd. Je ziet er precies zo uit als ik me je in de loop van de jaren heb voorgesteld."

"Ik zou met jou ook geen moeite hebben."

Ze nemen elkaar eens goed op. Het liefst zouden ze elkaar ter plaatse om de nek gevallen zijn maar dat durven ze toch niet goed. In Rudies sportbroek ontstaat een heel vreemde bobbel. Johns blik blijft er op hangen, terwijl hij zelf in zijn broek ook wat voelt bewegen. Zijn stijve staat, in geen tijd, strak tegen zijn buik aan.

Ze weten zich niet zo goed een houding te geven.

"Ga je met me mee naar huis", vraagt Rudie, "dan kan je meteen zien waar ik nu woon."

John pakt Rudie bij zijn hand en zo wandelen ze weg.

"Daar wordt het in mijn broek niet rustiger van", zegt Rudie.

"Bij mij ook niet maar wat geeft het?"

Als ze in Rudies spiksplinternieuwe kamer zijn aangekomen valt Johns mond open van verbazing. Die is enorm groot en werkelijk prachtig ingericht. Alles is in zwart, wit en grijs. Alleen de muur achter het enorme bed, het is bijna zo groot als dat van Tjabe, is beschilderd met een tropisch zandstrand waarop wel tien jongens zijn afgebeeld, die, allemaal bloot, aan het spelen zijn. Links komen een paar struiken achter het bed vandaan. John en Rudie zitten eerst nog wat onwennig tegenover elkaar. Dan steekt Rudie van wal.

"John, ik was echt verliefd op bijna iedereen van ons clubje, destijds. En ik ben eigenlijk al die jaren al een beetje verliefd op elke leuke jongen die ik tegenkom. Maar echt verliefd was ik die hele tijd op jou. Er is geen dag voorbij gegaan of ik heb aan jou gedacht."

John voelt zich wel een beetje ongemakkelijk, dat is duidelijk. Dus stopt Rudie maar. Hij wil niet dat het averechts werkt. Dan ziet hij ineens dat er in John zijn sportbroekje een natte plek is ontstaan, bij het puntje van zijn stijve, net onder de band.

"Je hoeft niet in je broek te piesen hoor, we hebben hier echt een wc."

"Ik pis niet in mijn broek."

"Wat doet die natte plek daar dan?"

John kijkt verschrikt naar beneden en ziet inderdaad de aardig snel uitbreidende natte plek in zijn broek.

"O, dat. Daar moet ik nog aan wennen hoor. Sinds het vorige weekend produceer ik ineens een heleboel nattigheid als ik opgewonden ben. Het is aan de ene kant erg lekker. Ik heb het altijd al heel graag willen hebben, net als Ray en de tweeling. En nu heb ik het en nu is het toch wel aardig lastig, zoals je ziet."

"Ik heb ik de loop van de jaren best aardig wat jongens gezien die behoorlijk voorvocht hadden maar zoveel is wel uitzonderlijk."

Rudie legt zijn hand op John zijn sportbroek en gaat met zijn wijsvinger door het vocht. Het is al aardig glibberig geworden, zelfs aan de buitenkant van zijn broek.

"Je kunt je broek maar beter uittrekken. Je loopt straks echt voor schut."

John trekt zijn sportbroekje uit en gooit het op Rudies bed. Jammer dat hij niet een van zijn nieuwe Björn Borgs aan heeft maar een gewone witte onderbroek. Nou ja, gewoon. Het is er zo een die van Ben is geweest dus die is toch wel een beetje speciaal. Er zit een heel grote natte plek in die onderbroek. En er verschijnen ook al een paar vochtige plekjes bij John zijn ballen.

"Zo erg heb ik het nog nooit gezien", zegt Rudie, "en ik heb aardig wat gezien hoor."

Rudie wrijft zijn hand over John zijn stijve, door de stof van zijn onderbroek heen. De natte plek wordt meteen weer een stuk groter. Rudie kan zich niet inhouden en zet zijn lippen erop en zuigt zoveel mogelijk van het nat op. Dan sabbelt hij langs John zijn stijve naar beneden. Als hij bij zijn ballen is aangekomen haakt hij zijn vingers achter de band van John zijn onderbroek en trekt die eerst naar voren en dan naar beneden. Hij trekt hem, terwijl hij John op het bed duwt, in één ruk uit. Dan gaat het heel vlug. Hij zuigt John zijn stijve naar binnen gaat als en gek met zijn tong tekeer.

Zo' denkt John die heeft net zo veel ervaring als Peter want hij krijgt mijn stijve, zonder moeite, tot aan de wortel naar binnen'.

John komt vrijwel direct klaar. Hij wil Rudie eerst nog van zich af duwen maar die laat dat niet toe. Die slaat zijn armen stevig om John zijn heupen en laat hem in zijn mond klaarkomen.

Als John na een poosje weer een beetje is bijgekomen zegt hij, "dat was hevig, zeg . Het is vast niet de eerste keer dat je zoiets hebt gedaan."

"Bepaald niet. Ik heb het echt niet bijgehouden maar ik denk wel een paar honderd keer."

"Een paar honderd keer?"

"Ja, alleen pijpen dan. Als je alles meerekent wat ik met jongens heb gedaan is het nog wel een heleboel meer."

"Straks ga je me nog vertellen dat het dan wel meer dan duizend keer is."

"Vast wel, misschien wel een paar duizend."

"Gek, wanneer ben je daar dan mee begonnen, toen je vijf was?"

"Nee, toen ik een jaar of acht was."

`Idioot."

"Echt, ik was er al lang mee bezig toen we naar Amsterdam verhuisden. Mijn moeder noemde me niet voor niets `mijn homootje'. Maar dat vertel ik je nog wel eens want als er niet gauw iets gebeurt kom ik klaar in mijn broek. Ik heb me zes jaar lang elke dag voorgesteld dat ik dit met je zou doen en nu is het echt gebeurd. En je bent niet eens boos op me geworden. Ik sta echt op springen."

"Dan wil ik wel eens even onderzoeken wat er nu eigenlijk in je broek zit. Ik kan daar echt geen lul van maken."

"Toch is hij het echt. Hij heeft alleen een beetje wonderlijk model."

John trekt eerst Rudies sportbroekje naar beneden. Rudie stapt eruit. Het wordt nu een stuk duidelijker. Er steekt een enorm dik ding recht naar voren in Rudie zijn onderbroek. Maar het is niet zo lang. Nieuwsgierig trekt John nu ook de onderbroek naar beneden. Hij is er even stil van. Rudies stijve staat recht naar voren. Hij is ongeveer net zo lang als hij breed is, een centimeter of tien. En hij is naar verhouding plat, misschien vier of vierenhalve centimeter, op dat punt tamelijk normaal dus. De eikel is, waar hij begint, misschien wel zeven centimeter breed. Doordat die maar tussen de twee en drie centimeter lang is heeft die wel een heel bijzonder model. Het grootste deel van de eikel is bloot, doordat de voorhuid zich vanzelf heeft teruggetrokken maar niet helemaal tot het begin van de eikel. Dat kan misschien ook helemaal niet' denkt John daar moet ik dus wel voorzichtig mee zijn'. John pakt het keiharde ding beet en bekijkt het eens goed van dichtbij. Het ziet er onwerkelijk uit; dat zoiets kan bestaan. Die van Ben is dik maar dit slaat alles. Het plasspleetje ziet er ook vreemd uit, eigenlijk is het alleen maar een klein rond gaatje.

"Dat is één van de redenen dat ik de laatste vier jaar met zoveel jongens heb geëxperimenteerd", zegt Rudie, die door heeft dat John zich nogal verbaast over zijn stijve lul, "iedereen was heel benieuwd naar wat er nu eigenlijk in mijn broek zat, zodat ik maar heel weinig moeite hoefde te doen om sekscontacten te maken."

John pakt Rudies lul goed beet en duwt het vel zo dat de voorhuid buiten de eikel uitsteekt en trekt het dan langzaam weer terug. Voor alle zekerheid stopt hij waar het van nature ophoudt.

"Je mag hem gerust verder terugtrekken hoor en mijn hele eikel bloot maken. Er zit genoeg rek in. Daar heb ik in de loop van de jaren wel voor gezorgd."

John maakt de hele eikel bloot en trekt de voorhuid zo een paar keer op en neer. Hij kan Rudies stijve wel verder naar diens buik buigen, daar zit een stuk meer speling in dan bij hemzelf. Dat trekt een beetje gemakkelijker. En dan ontploft Rudie plotseling zo ongeveer. John voelt die dikke lul nog verder opzwellen en dan spuit er een heel dunne straal zaad uit. Door het kleine gaatje zit er een enorme kracht achter. Je kunt het ook geen `straaltje' noemen want het houdt echt heel lang aan. Verbaasd kijkt John waar het is gebleven. Er ligt niets op Rudies buik of borst. Er volgen nog vijf of zes van dergelijke stralen, voor er eindelijk wat landt op Rudies gezicht en zijn borst.

John kijkt verbaasd rond. Als Rudie een beetje is bijgekomen zegt hij, "shit, zit alles op weer de muur. En nou was ik net van plan om die hier schoon te houden en zonder vlekken."

Inderdaad ziet John nu de stralen langs de muur achter het hoofdeind van het bed druipen. En niet zo zuinig ook.

"Sorry", zegt John, "ik wist natuurlijk niet dat je zo zou spuiten."

"Dat kon je natuurlijk ook niet weten. Door dat hele kleine gaatje in mijn piemel zit er zoveel kracht achter dat ik meters ver kan spuiten. Plassen trouwens ook."

Rudie haalt een handdoek tevoorschijn vanonder zijn kussen en veegt de muur af.

"Gelukkig heb ik mijn muurschildering al goed gevernist dus er kan niets mee gebeuren. In Amsterdam had ik afwasbaar behang achter mij bed, de laatste tijd. Toen ik pas kon klaarkomen en mijn lul een beetje vreemd model kreeg heb het behang achter mijn bed helemaal verpest. Het zat onder de vlekken."

"En wat zei je moeder daarvan."

"Die moest er wel om lachen. Ik heb haar altijd alles verteld en dan hadden we er samen vaak een hoop plezier om, dus ook om die vlekken. Toen heeft ze er afwasbaar behang op laten maken wat het gebeurde elke keer weer. Als ik mezelf aftrok deed ik het altijd in een handdoek maar als er vriendjes, of soms ook jongens kwamen die ik niet zo goed kende, dan ging het vaak mis."

"Vertelde je je moeder dan dat je een vriendje mee in bed had genomen?"

"Ja, ik vertelde haar echt alles. Nu nog steeds trouwens."

"Dus je gaat haar ook vertellen dat je mij hebt gepijpt en dat ik jou heb afgetrokken?"

"Nee, er is één uitzondering en dat ben jij. Over jou heb ik nog nooit iets verteld. Op jou ben ik echt verliefd, echt al die jaren al en daar heeft ze niets mee te maken, dat houd ik voor mezelf."

Dat neemt de ongerustheid van John een beetje weg.

"Ik moet er niet aan denken dat ik alles wat ik doe met mijn moeder zou bespreken."

"Bij ons is dat gewoon zo gegroeid. Mijn vader ging weg toen ik acht was, die ging naar Amsterdam en toen hij weg was kroop ik de eerste dag bij mijn moeder in bed en dat is zo gebleven tot ik bijna dertien was. Toen heeft ze me eruit gegooid."

"Waarom toen ineens?"

"Nou, ik ging heel vaak op mijn moeder liggen in de loop van de nacht, met mijn hoofd op haar borst. Dat vond ik lekker en zij vond het niet erg dus liet ze het maar zo. Toen ik een jaar of tien was ik zo ver gegroeid dat mijn piemeltje af en toe bij haar naar binnen schoot. Dat vond ze niet goed maar als ze sliep deed ik het toch."

"Sliepen jullie dan allebei bloot."

"Ja, mijn vader had ook nooit een pyjama of een onderbroek aan in bed en mijn moeder ook niet. Dus toe ik bij mijn moeder ging slapen deed ik dat ook niet meer. Toen mijn piemel een beetje meer op een lul ging lijken kon ik niet meer op haar gaan liggen want toen werd ze elke keer wakker als ik het deed. Toen ging ik op mijn zij tegen haar aan liggen. En dan ging ik met mijn stijve op en neer tegen haar been aan. Dat vond ze niet erg. Ze vond het wel leuk, zeker toen ik klaar ging komen, al was het dan nog droog. Maar op een nacht was ik voor het eerst echt klaargekomen, met een beetje zaad, bedoel ik. Ze voelde dat het nat werd op haar been en toen mocht ik niet meer bij haar slapen. Ze vond dat het risico dan te groot was dat ze zwanger van me zou worden. Heel af en toe deed ik het nog wel eens. Als ik zei dat ik een beetje ziek was mocht het soms maar dan wel met een onderbroek aan. Maar dat werd steeds minder want ik had inmiddels een heleboel vriendjes en die begon ik veel interessanter te vinden. Ik vertelde haar van al die vriendjes en wat ik met hen deed. Vandaar dat ze mijn `mijn homootje' noemde. Zo noemde ze mijn vader trouwens ook welk eens."

"En je vader, zie je die nog wel eens?"

"O ja, heel vaak. Toen we nog in Delfzijl woonden ging ik een paar keer per jaar naar hem toe. En in Amsterdam kreeg mijn moeder een atelier in hetzelfde gebouw als mijn vader dus toen waren we eigenlijk weer samen."

"Dus ze zijn toen niet uit elkaar gegaan omdat ze ruzie hadden."

"Nee hoor. Mijn moeder was nog maar zestien toen ze mij kreeg en mijn vader nog maar net vijftien. Mijn opa's en oma's hebben ervoor gezorgd dat ze samen konden blijven en gewoon hun school konden afmaken. Toen ze zo jong waren hadden ze het idee dat ze altijd bij elkaar zouden blijven. Maar dat veranderde een beetje toen mijn vader erachter kwam dat hij toch meer voor jongens voelde. Toen ze allebei klaar waren op de kunstacademie besloten ze uit elkaar te gaan. Maar ze zagen elkaar toch heel vaak. Ze konden eigenlijk toch niet zonder elkaar. En dat is nog steeds zo"

"Dus je ouders zijn nog heel jong?"

"Ja, mijn vader is net eenendertig geworden en mijn moeder is tweeëndertig."

"En heeft je vader die muurschildering gemaakt?"

"Nee, dat heb ik zelf gedaan in de afgelopen week. Hij is eigenlijk net klaar. Mijn vader schildert niet zo veel. Die is meer van beeldhouwen en van grote installaties."

"Ik kan best aardig tekenen maar zoiets zou ik toch niet kunnen. Het lijkt wel een foto, zo echt ziet het eruit. Maar jij kon vroeger ook al het beste tekenen van allemaal."

"En ik heb al die jaren heel veel geoefend. Ik heb er zelfs aardig mee verdiend. Daardoor kon ik mijn kamer nu ook zo mooi inrichten. En dan heb ik nog genoeg over om de vooropleiding aan de academie Minerva van te betalen. Die ga ik binnenkort volgen, naast mijn school. Ik moet je trouwens nog iets laten zien. Mijn muurschildering loopt nog door achter het bed. Maar dat is mijn geheimpje. Dat laat ik verder aan niemand zien, alleen aan jou."

Rudie haalt de rem van de wielen van het bed en schuift het een stuk de kamer in. Het strand loopt helemaal door tot op de grond. Op het stuk strand dat achter het bed vandaan komt liggen twee jongens, van wie je de hoofden niet kunt zien, die zitten achter een bosje verscholen. Ze strelen elkaar op hun borst en ze hebben allebei een stijve.

"Zo te zien, zeker aan de stijve van die ene, ben jij dat zelf, op ware grootte."

"Klopt helemaal."

"Die andere kan ik niet thuisbrengen."

"Die andere, dat ben jij, tenminste zoals ik me je tot een uur geleden, in mijn gedachten voorstelde."

"Het klopt best aardig, alleen die stijve klopt niet. De maat wel zo ongeveer maar dat puntvelletje erop niet, daarom herkende ik mezelf er niet in, zo zonder hoofd."

"Ik moest het ook doen met het beeld dat ik van je had toen we tien waren. En toen had je wel zo'n tuutje op je stijve piemel. In mijn gedachten is dat gewoon zo gebleven. Ik kan het nu helaas niet meer veranderen doordat hij al gevernist is."

"Verder heb je wel een goede afbeelding van me gemaakt."

John gaat voor de schildering op de grond liggen. De overeenkomst is treffend. De maat van zijn stijve klopt precies evenals de stand ervan, bijna tegen zijn buik aan, zelfs het kleine bosje haar is zo goed als een kopie van de werkelijkheid.

"Hoe is het mogelijk."

"Ik heb je al die jaren bijna elke dag getekend, bloot natuurlijk. Wil je het zien?"

"Lijkt me wel spannend."

Rudie duikt in zijn kast, waarin een grote stapel schetsboeken ligt. Maar die pakt hij niet. Hij schuift achterin de kast een paneeltje opzij en daar ligt nog een stapel boeken. Die haalt hij tevoorschijn.

"De boeken die zo in het zicht liggen, daar staan mijn veroveringen in van al die jaren. Alle jongens waar ik ooit iets mee heb gedaan heb ik in detail getekend. Die heeft mijn moeder ook bijna allemaal wel gezien. Maar die verborgen boeken heb ik zelfs voor haar geheim gehouden. Kijk, hier begint het mee. Weet je nog die keer met die treintjes en zo, bij Tjabe thuis?"

"Zo'n beetje."

"Toen ik daarvan thuiskwam heb ik jullie, en mezelf getekend. Van allemaal een portret, zo ongeveer op ware grootte, van allemaal een tekening helemaal bloot, zowel van voren als van opzij, zo groot mogelijk op het papier, één keer met een slap piemeltje en één keer met een stijve. En van allemaal heb ik ook nog een paar keer de piemel getekend op ware grootte, tenminste zo goed mogelijk volgens mijn herinnering, slap en stijf en ook nog eens onder diverse hoeken, een paar pagina's vol van ieder."

"Man, dat is geil. Ik was bijna vergeten hoe ik er toen uitzag."

"Nou, zo."

"Ik wist wel dat je toen al goed kon tekenen maar zo goed...."

Midden in de kamer, liggend op het bed bladeren ze samen het schetsboek door. John begint alweer aardig te lekken. Rudie legt zijn handdoek eronder, om te voorkomen dat het laken doorweekt raakt en er vlekken komen in zijn spiksplinternieuwe matras.

"Er moet iets waterdichts onder het laken. Daar heb ik nog geen erg in gehad. Als je de volgende keer komt kan je lekken waar je wilt. Als je nog eens terug wilt komen tenminste."

"Nou en of."

"Gelukkig, daar ben ik blij om", en hij geeft John een zoen op zijn voorhoofd.

Als het schetsboek helemaal doorgebladerd is pakt Rudie een nieuw boek. Het staat van voor naar achter helemaal vol met tekeningen van John, portretten, totalen en details. Dat laatste speciaal van zijn piemeltje in alle mogelijke standen en onder alle mogelijk hoeken. Tegen het eind wordt het piemeltje iets groter.

"Voor het gemak heb ik maar aangenomen dat bij jou ook van alles ging groeien toen dat bij mij gebeurde. Eerst een beetje grotere piemel, dan een paar haren erboven en grotere ballen. Misschien gebeurde het bij jou wel eerder of later of in een andere volgorde maar dat wist ik natuurlijk, jammer genoeg, niet."

"Bij mij begon het allemaal tegelijk, ik denk toen ik zo ongeveer halverwege de twaalf en dertien was."

"Dan klopt het dus aardig. Helaas heb ik geen data bij de tekeningen gezet."

Dan komt een volgend schetsboek op de proppen, waarin de ontwikkeling verder door gaat. Het laatste boek eindigt een dag of tien geleden.

"Ik moet nu nog een nieuwe versie maken, waar je op staat zoals je er nu echt uitziet en dan is mijn project klaar. De voorlaatste staat daar op de muur maar die klopt dus niet helemaal. In het echt ben je een stuk mooier."

Johns buik drijft inmiddels van het voorvocht. Rudie gaat er met zijn vingers doorheen.

"Geil man, al dat glibberige spul."

John trekt Rudie over zich heen. Dat gaat gemakkelijk want Rudie is net zo slank als hij zelf. Bij Ben lukt dat niet, die is veel te zwaar, die heeft hij liever niet bovenop zich. De twee stijve lullen liggen tegen elkaar in het nat. John herinnert zich wat Peter bij hem deed in die situatie, pakt Rudies billen beet en schuift hem op en neer. Rudie kijkt John in zijn ogen en zet dan zijn lippen op die van John. Heel voorzichtig gaat hij met zijn tong naar binnen en verkent John zijn tanden en zijn tong. Dan gaat John zich ermee bemoeien en gaat flink tekeer in Rudies mond. Ze komen allebei als een gek klaar. Ze voelen het zaad tot tussen hun op elkaar geklemde borsten spuiten. Dat komt overwegend door die scherpe, dunne straal van Rudie. Van John is het wel veel maar die stralen zijn niet krachtig genoeg om tot zo ver tussen hun stijf op elkaar gepakte lijven te komen. Zo blijven ze een poosje liggen.

"Ik ben zo blij dat ik je eindelijk weer gevonden heb. Nu hoef ik me niet meer dagelijks te behelpen met een tekening. Ik hoop dat ik nu af en toe het origineel ter beschikking krijg."

"Ik denk dat ik graag gebruik zal maken van die uitnodiging."

Dan voelt John dat het nat van hem af, op het bed begint te druipen.

"We moeten heel dringend even dweilen, anders is je matras naar de kloten."

Rudie komt overeind en droogt eerst het laken, dan John en vervolgens zichzelf af met zijn handdoek.

"Die kan meteen wel in de was, die is zeiknat."

Ze blijven lekker tegen elkaar aan op bed liggen. Dan wordt John toch wel nieuwsgierig.

"En wat staat er nu eigenlijk in al die andere boeken", vraagt John.

"In de meeste staan de jongens in die ik in de loop van de laatste zes jaar, sinds onze verhuizing naar Amsterdam, in bed heb gehad. Of tenminste in hun broek heb gezeten. Nou ja, hun lul eruit heb gehaald dan, want ik wilde ze allemaal wel goed kunnen zien. Voelen is ook lekker maar ik wilde ze in ieder geval zien. Het begon op school met de jongens van mijn klas. En ik begon niet eens. Dat durfde ik niet zo erg, hoewel ik het best al wilde,meteen de eerste dag. Maar ik werd geholpen door een veel oudere jongen die in groep zes zat, want daar kwam ik natuurlijk in terecht, om het schooljaar af te maken. Die jongen was een paar keer blijven zitten. Hij was toen al bijna veertien. Ik had al gezien dat hij bijna de hele dag met zijn hand in zijn broekzak met zijn lul zat te spelen. Die was daardoor natuurlijk af en toe stijf en dat was, heel duidelijk, niet meer zo'n heel klein piemeltje. Na schooltijd kwam hij met een paar van zijn vriendjes uit de klas naar me toe en hij zei dat hij wel eens goed kennis met me wilde maken. En dat ze daar een heel bijzondere procedure voor hadden. Ze namen me mee naar een plantsoen met een heleboel struiken. In het midden daarvan was een kale plek. Toen we daar waren aangekomen trokken ze met z'n vieren mijn broek en mijn onderbroek naar beneden, terwijl Kees keek. Hij stond vlak bij me want hij wilde het wel goed kunnen zien. Toen mijn broek naar beneden was begon hij te lachen.

Jongens moet je zien wat een rare piemel. Hij is heel kort en heel dik en hij is stijf want hij staat recht vooruit'. Nou, daar werd ik wel een beetje boos van. Hij is niet stijf, ik heet geen Kees. En ik moet heel erg nodig plassen'. Dat was ook zo en ik zette meteen zoveel mogelijk kracht. Ik plaste zo tegen Kees zijn benen aan. Het kwam op de onderkant van de pijpen van zijn korte broek en tegen zijn blote benen want hij was wel een stuk groter dan ik. Hij sprong opzij maar hij was al behoorlijk nat geworden. Hij reageerde niet zo snel. Plassen ging toen bij mij nog behoorlijk vlot want toen had ik nog een heel gewoon plasgaatje. De anderen waren nog net op tijd zo gaan staan dat ze het laatste beetje goed uit mijn piemel konden zien komen. Ze stonden met z'n vieren recht tegenover me, lieten alle vier hun broek zakken en begonnen ook te plassen. Ze hadden alle vier kleine dunne slurfjes, allemaal een beetje anders van lengte en model. Ze kregen alle vier een stijve en begonnen ermee te spelen. Ik denk dat ze al heel vaak zoiets hadden gedaan, samen met Kees. Die stijve piemels zagen er alle vier heel anders uit; het verschil was een stuk groter dan bij die slappe piemeltjes. De een was veel langer dan de ander en ze stonden ook allemaal onder een andere hoek. Dat was best leuk om te zien. Maar er was er niet één bij met zo'n mooie piemel als jij had."

"Kees zei Ik zal je leren, mannetje' toen ik uitgeplast was. Hij deed zijn broek en zijn onderbroek naar beneden. Zijn stijve stond schuin omhoog. Hij had eigenlijk helemaal niet zo'n grote voor een jongen van bijna veertien, tamelijk dun zelfs en aardig krom, naar beneden. Hij ging vlak voor me staan en begon zich af te trekken. Na een hele tijd zwoegen, terwijl wij allemaal belangstellend toekeken kwamen er eindelijk een paar kleine straaltjes uit zijn lul, nou ja, het droop er meer uit, langs zijn lul. En dat veegde hij af aan mijn T-shirt. Is dat alles' vroeg ik. Ik ben wel een beetje meer gewend'.Die van Rudi is wel dikker dan de jouwe' zei één van de vier. Toen trok hij boos zijn broek weer op en liep weg. De anderen bleven en die wilden allemaal even aan mijn piemel zitten, die inmiddels ook stijf was geworden. Niet dat het veel uitmaakte, hij werd misschien een centimeter langer en maar een klein beetje dikker.

Je hebt hem eindelijk een lesje geleerd' zeiden ze misschien wordt hij nu een beetje minder vervelend. Maar wat ben je trouwens dan wel gewend' vroegen ze. Mijn neef' loog ik want ik had geen zin om ze de waarheid te vertellen `die heeft een heel grote lul en die kan heel veel spuiten'. Nou, je snapt dat wij vrienden bleven. En onze broeken gingen nog heel vaak naar beneden. Meestal bij mij thuis, als mijn moeder in haar atelier was, dan hadden wij het rijk alleen. Alle andere jongens uit mijn klas kwamen ook aan de beurt in de loop van de volgende weken. Het was altijd weer heel spannend om de piemeltjes die er tevoorschijn kwamen te voelen en te bekijken. Maar jammer genoeg waren we nog te klein om er iets echt spannends mee te doen. Dat kwam pas later, op de MAVO. Hoewel er een paar waren die vlak voor ze van de basisschool af gingen een grotere lul kregen en een beetje haar op hun buik. Dat was wel spannend hoor. Zeker toen er één ook kon laten zien dat er een beetje echt zaad uit kwam. En dat was nou net niet bij degene met de grootste lul.

Met die vier van de eerste dag heb ik de jaren erna nog heel veel gespeeld, ook met hun piemels. We gingen iedere dag bij mij thuis spelen en dat eindigde altijd zonder broek aan. Toen we in groep zeven zaten begon het piemeltje van Willie ineens heel hard te groeien. In een paar maanden had die een heel groot slap ding. En zijn ballen waren ook flink gegroeid, die hingen laag in een heel grote zak en hij had een aardig bosje haar boven zijn lul. Het gekke was dat hij eigenlijk niet groter werd als hij stijf werd. Hij ging dan alleen een beetje vooruit staan. Maar wat hij er ook aan trok hij kon niet klaarkomen, niet met maar zelfs niet zonder zaad. Inmiddels kon de rest wel klaarkomen, al was het dan droog. Een maand later of zoiets kon Mees ineens wel klaarkomen. `Kunnen jullie dit' vroeg hij op een dag en hij begon aan zijn kleine stijve piemeltje te trekken waar even later een klein druppeltje op verscheen. Dat probeerden we allemaal elke dag weer. Alleen bij hem werd het na een week een echt straaltje zaad dat eruit kwam en bij de rest kwam er nog niets.

Toen hebben we Kees er weer een keer bij gehaald. En die trok zich ook weer af. Er kwam nog steeds maar een klein beetje zaad bij hem en zijn stijve piemel was ook nog precies hetzelfde als het jaar ervoor. Hij was wel jaloers op Willie met zijn enorme lul. En ook op Mees, die inmiddels meer zaad spoot dan hij. Maar het is voor mij al de vierde keer vandaag' zei hij. Dat zeg je altijd' antwoordde de rest. Het is echt waar, kijk maar in mijn onderbroek'.Zit je je nog steeds de hele dag in je broek af te trekken?' Er zat inderdaad een natte plek in zijn onderbroek, zo ongeveer op de plaats waar zijn stijve piemel zou eindigen als hij erin zat. We roken er allemaal even aan maar het zei ons niets. Alleen Mees kon het bevestigen: zo ruikt het als je in je onderbroek bent klaargekomen. Hij was per slot van rekening de enige die het echt kon weten. Maar we wisten nu wel meteen dat hij zich ook wel eens in zijn onderbroek aftrok. Alleen als ik 's avonds in bed lig hoor' verdedigde hij zich."

Door alle verhalen hebben John en Rudie al weer een hele tijd een goeie stijve. De handdoek onder John zijn lul begint aardig nat te worden. Rudie komt in actie, neemt John zijn lul in zijn mond en zuigt hem leeg. Met aardig wat voorvocht in zijn mond gaat hij meteen verder met pijpen. Het duurt nu iets langer voor John komt maar het resultaat mag er weer zijn. Na een paar stralen heeft Rudie echt een mond vol en begint het langs zijn lippen te lopen, gelukkig op de handdoek. Hij moet nu alles wel doorslikken. Als John weer een beetje is bijgekomen vindt hij dat hij ook maar eens moet proberen om Rudie te pijpen. Maar hoe hij ook zijn best doet, hij krijgt die dikke lul niet in zijn mond. Verder dan een beetje likken aan zijn eikel komt hij echt niet. Maar dat is ook voldoende om Rudie behoorlijk snel klaar te laten komen. John houdt zijn lippen stevig tegen Rudies eikel aan. Hij voelt het scherpe, dunne straaltje hard tegen zijn verhemelte spuiten. Als hij het doorslikt omdat hij bang is dat niet alles in zijn mond zal passen, komt de volgens straal op zijn bovenlip en zijn neus terecht. Hij voelt het zaad echt op zijn gezicht priemen. Dan zet hij zijn mond weer snel op de eikel om de rest op te vangen. De laatste straal zit nauwelijks in zijn mond of Rudie begint John zijn lippen en zijn neus af te likken. Als die schoon zijn begint hij te tongen. Na een poosje pakt Rudie weer één van zijn schetsboeken op en laat die aan John zien.

"Kijk, dat is Kees, dat Mees en dat Willie."

De tekeningen tonen de jongens met alle details, in alle standen.

"En die heb je echt allemaal aan je moeder laten zien?"

"Ja."

"Ik heb ook best wel eens vieze tekeningen gemaakt. Maar die heb ik allemaal weer gauw in heel kleine stukjes gescheurd omdat ik bang was dat mijn moeder ze zou vinden."

`Mijn moeder vond het best leuk dat ik het deed, ook omdat ze het heel goed getekend vond, denk ik. Ik heb er verder nooit over nagedacht, ik liet haar gewoon alles zien. Alle jongens van mijn klas op de basisschool staan erin en ook nog een heleboel uit andere klassen."

Ze bladeren samen nog een paar boeken uit die tijd door.

"Wel geil hoor, dat je dat allemaal nog hebt."

"Het was toen natuurlijk best spannend maar het werd een paar jaar later, op de MAVO pas echt leuk."

Rudie pakt weer een nieuwe stapel.

"Deze zijn van de MAVO, die zijn veel spannender want dan begint er ineens bij iedereen van alles te groeien in plaats van maar bij een enkeling. Het begon meteen al in de eerste klas bij het douchen na het gymmen. Toen waren er al meer met een grotere lul en met haar op hun buik en ook meer die echt klaar konden komen. Omdat ik altijd een plek had waar verder niemand kwam, was het na schooltijd vaak feest bij mij. Ik had vier mogelijkheden. Het atelier van mijn vader, het atelier van mijn moeder, het huis van mijn vader en ons eigen huis. En daar maakten we dankbaar gebruik van. Na een paar maanden begon er bij mij een beetje haar boven mijn piemel te groeien en even later kon ik ook echt klaarkomen, eerst een paar druppels maar al heel gauw werd het een straaltje en toen een paar straaltjes. Die kwamen toen nog gewoon op mijn buik terecht. Pas toen mijn lul echt begon te groeien werd mijn plasspleetje steeds kleiner en spoot het steeds verder. De eerste keer dat het, met een paar jongens erbij, tegen de muur achter mijn bed spoot kwamen we niet meer bij van het lachten. Ze hebben het allemaal geprobeerd maar niemand kwam er verder dan tien centimeter boven zijn navel en dat was al een uitzondering. Elke keer als de jongens weer weg waren tekende ik ze in mijn schetsboek, dat liet ik ook heel vaak aan mijn moeder zien. Die vond het wel grappig en ze zei dat ze steeds beter werden. En elke keer tekende ik jou ook, in een apart boek maar dat hield ik geheim. Als mijn piemel weer een beetje was gegroeid of er waren een paar haren bijgekomen, tekende ik dat bij jou ook, enfin dat heb je gezien."

"Toen ik een poosje dertien was, was mijn lul zo ongeveer geworden als hij nu is. Dat was wel een bezienswaardigheid. Ik werd op school steeds aangesproken door wildvreemde jongens die dat ook wel eens wilden zien. Nou, dat vond ik best leuk want ik kleedde me natuurlijk alleen maar voor ze uit als ze dat voor mij ook deden. Zo is mijn collectie schetsboeken aardig uitgebreid. Een paar jaar geleden werd mijn school gefuseerd met een andere school en toen moest ik naar een ander deel van de stad. Daar zaten heel veel allochtone kinderen op. Eerst dacht ik dat het toen wel uit zou zijn met de pret. Er zaten wel een paar Marokkanen op mijn eerste school maar die hielden met douchen altijd hun onderbroek aan. Die deden eerst helemaal niet mee met onze spelletjes. Die kwamen er pas bij toen eenmaal bekend werd hoe mijn lul eruit zag en hoe ver ik kon spuiten. Dan probeerden ze altijd eerst zelf wel hun broek aan te houden maar we zorgden er toch wel voor dat die altijd ook uit ging. Want er was wel steeds minstens één vriendje bij dat ik vertrouwde. Toen er eenmaal eentje wel met onze spelletjes had meegedaan, gelukkig waren er wel een paar van mijn vriendjes meegegaan naar de nieuwe school, was het hek van de dam. Toen wilden ze allemaal wel. Of ze nou Turks waren, Marokkaans, of uit welk land ze dan ook kwamen. Bekijk het resultaat maar."

"Zo te zien hebben die jongens helemaal niet allemaal van die enorm grote lullen, zoals ze altijd zeggen."

"Ik heb zelfs het idee dat ze gemiddeld een beetje kleiner zijn dan bij ons en het is ook helemaal niet waar dat ze allemaal zo jong al in de puberteit komen. Er zijn er ook een heleboel die met veertien nog een heel klein piemeltje hebben, zonder een haartje erop en die helemaal nog niet klaar kunnen komen. Maar het is wel jammer dat ze allemaal besneden zijn, de Turken en de Marokkanen tenminste. Dat is toch veel minder geil bij het aftrekken dan wanneer je je voorhuid wel hebt. "

"Hoe lang heb je in 's hemelsnaam over die tekeningen gedaan? Ik zou uren over één zo'n tekening doen, als het me al zou lukken."

"In het begin deed ik er ook best lang over maar ik kreeg steeds meer routine. Ik maak nu een in een paar minuten een goed portret, of wat je dan ook maar wilt. Zal ik het laten zien? Dan maak ik een tekening van je."

"Wat mij betreft."

Rudie haalt het grootste schetsboek tevoorschijn dat hij heeft.

"Blijf maar zo liggen."

Vijf minuten later laat hij het resultaat zien. Een exact gelijkende tekening van John, liggend op bed en met een lul die strak tegen zijn buik aan staat.

"Kijk, het is mijn eerste tekening waar je met je stijve op staat zoals die er echt uitziet."

"Inderdaad, hij lijkt perfect. Je kunt zelfs zien dat de haartjes op mijn buik kletsnat zijn en dat er een hele plas voorvocht op mijn buik ligt."

"Als ik het niet geheim wilde houden voor mijn moeder zou ik hem hier aan de muur hangen, zodat ik er altijd naar kan kijken."

"Volgens mij zou je dan geen oog meer dicht doen."

"Daar zou je wel eens gelijk in kunnen hebben. Dan zou ik er een spotje op zetten om me de hele nacht op je af te kunnen trekken."

"Hoe laat is het eigenlijk?"

Het is bijna drie uur."

"Dan moet ik zo weg om op tijd op mijn werk te zijn."

"Jammer, ik had nog herinneringen met je op willen halen over vroeger, je weet wel over de treintjes bij Tjabe en ik had je ook nog willen vertellen hoe ik tot dat tekenen van blote jongens ben gekomen."

"Dat kan de volgende keer wel."

"Je komt dus echt terug."

"Natuurlijk."

"Gelukkig."

Rudie zoent John nog een keer op zijn mond en zakt dan snel af naar beneden."

"Heb je wel tijd om nog één keer klaar te komen?"

Een vluggerdje dan."

Rudie pijpt John als een gek en, hoewel het de derde keer is in een paar uur heeft Rudie binnen een paar minuten weer zijn mond vol met John zijn zaad. John kan het dan ook niet laten en zet zijn lippen nog een keer tegen Rudies eikel en ook hij heeft na een minuut of vijf weer een mond vol. Het is bij allebei wel een stuk minder dan de vorige keren dus hoeven ze niet eerst wat door te slikken. Ze wisselen de inhoud van hun monden nog even uit in de laatste tongzoen, John kleedt zich snel weer aan en gaat er vandoor. Rudie zit alweer te tekenen op het moment dat John de deur achter zich dicht trekt.

vochtignat@gmail.com